Data wydania: 03/05/2018Total War™ Saga: Thrones of Britannia
Rok 878 naszej ery. Otoczony wrogami angielski król Alfred Wielki heroicznie bronił się pod Edington i zatrzymał inwazję wikingów. Skarceni, ale wciąż niezłomni nordyccy wojownicy zaczęli się osiedlać w Brytanii. Po raz pierwszy od niemal 80 lat na wyspie zapanował kruchy pokój.
Wyspiarscy królowie Anglii, Szkocji, Irlandii i Walii czują nadchodzące zmiany – zwiastują one nowe możliwości. Nadciąga pora traktatów. Zbliża się wojna. Dary fortuny przejdą do legendy w opowieści o historii jednego z największych narodów świata.
Królowie urosną w siłę. A jeden z nich zdobędzie władzę.
„Thrones of Britannia” to samodzielna gra z serii Total War. Gracze napiszą w niej od nowa kluczowy rozdział w historii, od którego zależeć będzie przyszłość Wysp Brytyjskich. Mając do wyboru dziesięć grywalnych frakcji, gracz będzie musiał zbudować i utrzymać królestwo na chwałę Anglosasów, gaelickich klanów, walijskich plemion lub wikińskich osadników. Wykuwaj sojusze, kieruj rozwojem osad, powołuj pod broń całe armie i prowadź zbrojne kampanie na mapie, która w porównaniu z wcześniejszymi grami z serii Total War zadziwia szczegółowością.
Wybierz swą strategię
Wielka kampania zaoferuje wiele dróg do osiągnięcia zwycięstwa: podbijaj nowe tereny ogniem i stalą, zdobywaj sławę i prestiż, wznosząc wielkie budowle, odkrywając nowe technologie i gromadząc sojuszników, lub ukończ łańcuch wyjątkowych zadań opartych na historii wybranego przez ciebie ludu. Po ukończeniu głównego wątku przygotuj się na poważne wyzwanie w późniejszym etapie gry i utorowanie sobie drogi do ostatecznego zwycięstwa.
Odkryj i zdobądź najdalsze zakątki Brytanii
Od zaśnieżonych wyżyn Szkocji do sadów i łąk Kentu – przemierzaj połacie lądu, odkrywaj to, co spowija mgła wojny, i zobacz Brytanię w jej pełnej krasie. Zróżnicowane miasta, wioski i regiony zagwarantują różnorodność pól bitewnych. Wykorzystuj nowe możliwości ekspansji – czekają na ciebie pomniejsze osady do zdobycia. Przerwij szlaki zaopatrzeniowe nieprzyjaciół i zmuś ich do opuszczenia dogodnych pozycji obronnych.
Zbuduj swą legendę – czy to jako wódz wikingów, czy anglosaski król
Każda z frakcji stawi czoła serii wyjątkowych wyzwań i decyzji bazujących na prawdziwych wydarzeniach z kart historii oraz ówczesnych warunkach geopolitycznych. Prowadź wyprawy wikingów lub zarządzaj gospodarką rolną Anglosasów – każda z frakcji posiada swój własny charakter i model rozgrywki. Pokieruj poczynaniami króla i arystokracji, spraw, by poprzez dokonywanie unikalnych wyborów wywierali oni określony wpływ na otaczający ich świat, i zdecyduj, jak potoczy się ich historia.
Dopracowana „klasyczna” rozgrywka serii Total War
Gra zawiera wiele zmian i poprawek kluczowych aspektów mechaniki Total War – takich jak zarządzanie prowincjami, polityka, rozwój technologii, rekrutacja jednostek, podejmowanie decyzji w obliczu ważnych wydarzeń i wiele, wiele więcej. Wszystkie zmiany zaprojektowano z myślą o bardziej wciągającej rozgrywce i położeniu większego nacisku na wybory gracza. Grywalne frakcje, ludy i królowie:
Gra „Thrones of Britannia” zawierać będzie dziesięć grywalnych frakcji z pięciu kręgów kulturowych. Ich krótki opis znajdziecie poniżej.
Anglosasi – Wessex i Mercja
Gdy na terenie Anglii dobiegło końca panowanie Rzymian, w miejscu zamorskiej prowincji dawnego imperium wyrosły regionalne potęgi stworzone przez napływające ludy germańskie. Dziś ich niegdysiejsze włości znane są jako hrabstwa: Northumbria, Mercja, Wessex, Essex, Sussex, Anglia Wschodnia oraz Kent. Ludy tych regionów określa się zbiorczo jako Anglosasów.
Wessex
Przywódca: Król Alfred
Wessex jest dominującym królestwem anglosaskim i stanowi główną linię obrony wyspy przed najazdami Wielkiej Armii Pogan. Wessex, królestwo mające siedzibę w Winchester, podbiło krainy: Surrey, Sussex, Kent, Essex, a nawet Mercję. Bohaterska obrona Alfreda przed inwazją Duńczyków umożliwiła pierwsze zjednoczenie Anglii pod sztandarami Wessexu w 927 roku.
Mercja
Przywódca: Ceowulf
Ze stolicy w Tamworth królowie Mercji rządzili terenami znanymi dziś jako Midlandy. U szczytu potęgi granice Mercji rozciągały się od Northumbrii na północy Anglii do Kentu, Sussexu i Wessexu na południu. W roku 877 Wielka Armia Pogan zajęła wschodnią część królestwa i włączyła ją do Danelaw jako Anglię Wschodnią.
Gaelowie – Mide i Circenn
Kultura Gaelów narodziła się w Irlandii. Ich społeczność opierała się na systemie klanów, na czele których stali wodzowie. Organizowali najazdy, handlowali z osadami rzymskimi i do 878 roku udało im się powiększyć swoje terytorium o znaczną część Szkocji.
W czasie najazdów część Wikingów osiedliła się na ziemiach Gaelów, łącząc lokalne tradycje ze skandynawskimi. Szkoccy Gaelowie wchłonęli plemiona Piktów i stworzyli królestwo Alby. Tak narodził się pierwowzór dzisiejszej Szkocji.
Mide
Przywódca: Król Flann Sinna
Mide leży w samym sercu Irlandii. Nie tylko geograficznie, ale także w kontekście polityki, ideologii i religii. Wielu z najwyższych królów pochodziło z Mide, a jej obecny władca, Flann Sinna, również pretenduje do tego miana.
Wiele irlandzkich frakcji mieści się wokół Mide, dlatego królestwo ma szansę połączyć rozproszone klany i wprowadzić Irlandię w złotą erę. Na Mide czyha jednak wiele niebezpieczeństw... Wikingowie z Dyflinu osiedlili się na wschód i zaczęli budować silną pozycję. Czy królestwu uda się zachować niestabilny pokój? Czy zjednoczy klany w walce przeciw najeźdźcom z północy? A może znajdzie inną drogę do zwycięstwa?
Circenn
Przywódca: Áed mac Cináeda
Circenn było pierwotnie kulturą Piktów, jednak przez bezlitosne ataki Wikingów wpływ na królestwo zaczęli mieć Gaelowie i inne ludy. Najazdy zakończyły się w roku 878, jednak nie był to koniec problemów Circenn. Pomimo silnej pozycji na wschodnim wybrzeżu Szkocji, wciąż istnieje wiele niebezpieczeństw – zarówno wewnątrz kraju, jak i poza nim.
W Scoan, stolicy Circenn, znajdował się niegdyś legendarny Kamień Przeznaczenia. Podobno dawał ludziom boską moc. Obecne miejsce spoczywania kamienia jest nieznane, jednak gdyby udało się znaleźć jakieś wskazówki, jego poszukiwania mogłyby okazać się warte zachodu…
Walijczycy – Gwined i Strat Clut
Królestwa Walii wywodzą się z plemion brytyjskich Celtów, którzy zajmowali znaczną część wyspy od czasów epoki żelaza i pozostali tam w trakcie najazdów Rzymian.
Co ciekawe, termin „walijski” pochodzi z anglosaskiego określenia „wealas”, którym nazywali rdzennych Brytów. Anglosasi rośli w siłę i wiele starych brytońskich królestw zaczęło upadać.
Gwynedd
Przywódca: Król Anaraut
Lud Gwined ma podstawy określać się mianem „prawdziwych Brytonów”. Zostali wypędzeni na daleki zachód przez najeźdźców, którzy zwą się „Anglikami”. Znani zarówno ze swej sztuki, jak i umiejętności władania łukiem, Walijczycy z Gwined prosperowali pod władaniem Rhodriego Mawra.
Rhodri przez długi czas chronił Gwined przed Wikingami i innymi siłami zwiększającymi swe wpływy. Teraz go zabrakło, a ziemie podzielono.
Strat Clut
Przywódca: Run
Strat Clut jest królestwem w Hen Ogledd, które sięga swą historią do piątego wieku i brytyjskich Celtów. Kraina niegdyś miała swą siedzibę w twierdzy Alt Clut, jednak zdobyli ją wikingowie w 870 roku. Obecny król Artgal został pojmany. Krążą pogłoski, że zamordowano go w tajemniczych okolicznościach. Królestwo zaczęto odbudowywać w dolinie rzeki Clyde pod przywództwem jedynego syna króla – Runa.
Wielka Armia Wikingów – Northumbria i Anglia Wschodnia
W roku 865 syn Ragnara poprowadził wikińską armię i wylądował ze swą flotą w Anglii Wschodniej. Przez następne 15 lat wikingowie działali na terenach od Wessex aż po Clyde, plądrując miasta, zwyciężając w bitwach, ale i ponosząc klęski aż do bitwy pod Edington w 878. Wówczas ich dowódca, Guthrum, stanął naprzeciw króla Alfreda i jego saksońskiej armii. Jego wojska zostały pokonane i uciekły w popłochu do pobliskiej warowni. Chcąc kuć żelazo, póki gorące, wojska Alfreda ruszyły w pościg. Po dwóch tygodniach głodówki broniący się musieli ustąpić.
W ramach kapitulacji Guthrum musiał zostać ochrzczony i pozwolono mu wraz z jego ludźmi powrócić do Anglii Wschodniej. Jedynym warunkiem było utrzymanie pokojowych stosunków z Alfredem.
Chociaż pokonani, wikingowie nigdy nie przestali pałać nienawiścią do króla. Nie można bezkarnie przywiązać wilka do łańcucha…
Northumbria
Przywódca: Guthfrid
Gdy wikingowie przybyli do Northumbrii w 867 roku, opanowali miasto York, wcześniej znane jako Eoferwic, i uczynili z niego twierdzę – twierdzę nie do zdobycia. Jej rzymskie mury przetrwają nieruszone przeszło 700 lat. Aelle, król Northumbrii, próbował odbić miasto z rąk Duńczyków, ale pojmano go w czasie oblężenia. W odwecie za egzekucję ojca synowie Ragnara ukarali króla Aelle, wykonując okrutny rytuał krwawego orła.
Northumbria pozostała pod władaniem wikingów. Po bitwie pod Edington i podpisaniu traktatu w Wedmore, częć Wielkiej Armii Wikingów ruszyła do Northumbrii, aby żyć pod władaniem Alfreda.
Anglia Wschodnia
Przywódca: Guthrum
Anglia Wschodnia tworzy większą część południowo-wschodniego wybrzeża Brytanii. Był to kluczowy punkt w czasie inwazji Wielkiej Armii Wikingów i wielu wojowników osiedliło się tu po bitwie pod Edington. Pod rządami duńskiego władcy Guthruma (lub Æthelstana, jak nazywał go Alfred), kraina otrzymała nazwę Danelaw.
W niektórych Duńczykach z Anglii Wschodniej wciąż jednak tli się ogień bitwy. Nie tak łatwo porzucić chwałę i wieść życie zwykłego rolnika.
Wikińscy morscy królowie – Dyflin i Sudreyar
Po niemal stu latach najazdów wikingowie odcisnęli piętno na Brytanii, zmieniając jej historię na zawsze. Mieli też duży wpływ na kulturę. Niewielkie grupy osiedliły się na wyspach jeszcze przed zwycięstwem Alfreda nad Wielką Armią Wikingów.
Ci nieliczni zamienili życie awanturnika na spokojniejszy byt w Brytanii, tworząc małe księstwa, zawierając małżeństwa i stając się jednym z fundamentów życia na tych terenach. Ta charakterystyczna dla Brytanii mieszanka kulturowa pozwoliła stworzyć bogactwo różnych wierzeń i języków, które sprawia, że mieszkańcy wysp są tak wyjątkowi.
Niektórzy wikingowie nigdy jednak się nie osiedlili. Ich ambicje były znacznie większe, a żądza podbojów i chwały nigdy niezaspokojona. Ci wikińscy królowie za nic mieli sobie rozkazy pochodzące od angielskich władców…
Dyflin
Przywódca: Bardr
Dyflin stanowił ważne miasto portowe na wschodnim wybrzeżu Irlandii i największe targowisko niewolników w Brytanii. Miały tu miejsce wielkie podboje wikingów, którymi aż do roku 873 rządził tu lord Imar. Często utożsamiano go z Ivarem Bez Kości, synem legendarnego bohatera Ragnara Lothbroka. Wikińscy najeźdźcy przeczekiwali tu zimy już w 840 roku, więc mają długą historię związaną z tym miejscem. Z czasem coraz większy wpływ na ich zwyczaje miała kultura Gaelów i wikingowie zaczęli się asymilować.
Jednak już w roku 878 Bardr, syn Imara, dumnie zasiadł na tronie. Czy ten ambitny wikiński władca zapewni trwały pokój z pobliskimi ludami Gaelów? A może będzie chciał kontynuować dzieło Ragnara i przywróci rządy topora i miecza? Trudno jest lekceważyć dziedzictwo wojownika...
Sudreyar
Przywódca: Eirik
Na zachód od Alby leży Sudreyar, królestwo Południowych Wysp. Wyspy tworzące archipelag Hebryd były mało zaludnione ze względu na atlantycką pogodę, stanowiły dom jedynie dla najwytrwalszych.
Podobnie jak reszta Brytanii, wyspy te doświadczały obecności wikingów już od VIII w. Przed wikińską okupacją tworzyły część gaelickiego królestwa Dalriady. Przez następne sto lat skandynawscy najeźdźcy przejęli wiele cech kultury Gaelów (i vice versa), szczególnie po roku 872, gdy Harald Pięknowłosy został królem Norwegii, a jego byli wrogowie uciekli w owe tereny.
Wyspy te nie oferowały wielu surowców, jednak stanowiły świetne miejsce dla żeglarzy. Sudreyar to wspaniała baza wypadowa dla piratów i badaczy.
